KARANLIĞIM

karanlığım

isteğimi çağrıştırıyorsun bana

   özlemimi

       beklediğimi

           sevdiceğimi…

 bir kere çöktün üstüme

getirdin uzak yanımı

yolumu siyaha çaldın

el verdin beynime

şafklarımda

            Zin’imi hatırlattın

karanlığım,

şimdi Çamlıca da olmak vardı

     seni ordan karşılamak

        yudumlamak bir demli çayda

ve hissetmek isterdim hatırladığımı

sevdiceğimi görmek,

yudumlara yudum katmak isterdim…

sonra arkamdan

   güvercinlerin tozunda

      hafif bir keman tadında

aşık olmak isterdim İstanbul’a

sunmak isterdim seni

katığı umut olanlara

kıskandırmak isterdim sevdiceğimi

sevişmek gibi istanbulla

karanlığım

   iç yüzüm

       ruh gölgem

bitişimi hatırlatıyorsun bana

iki kurşunla

vedam oluyorsun hayata…

 E.D